با درود به شما گرامیان

یه چند مدتی میشه که نوشته ای در وبلاگ نگذاشتم .

امروز تصمیم گرفتم تا برای شما عزیزان آماده شدن اهالی روستا برای کاشت برنج را توضیح بدم و بگویم که کشاورزان زحمت کش روستا هم گام با اهالی روستاهای کل استان مازندران در حال آماده سازی زمین های خود برای کشت برنج هستند.

البته باید گفت که در برخی نقاط استان کشاورزان خیلی پیش تر نشا را در زمین های خود آغاز کرده اند و خیلی ها نیز نشا را تمام کرده اند و منتظر به بار نشستن محصول خود هستند،که این فاصله زمانی بین کاشت شالی در مازندران هم به خاطر آب وهوا و هم به خاطر نحوه کاشت شالی در مناطق مختلف است،که منظور از نحوه کاشت آن است که برخی دو بار زمین های خود را زیر کشت می برند و دو بار از آن محصول برداشت می کنند.به همین خاطر حداقل یک ماه زودتر دست به کار می شوند.

اما در ولآغوز کشاورزان از اوایل اردیبهشت دست به کار می شوند و زمین های خود را برای کشت شالی آماده می سازند.

عکسی که در زیر مشاهده می کنید،یک کشاورز را نشان می دهد که در حال شخم زدن زمین با تیلر است تا زمین را برای کاشت یک محصول خوب آماده کند.لازم به گفتن است که امروزه با پیشرفت تکنولوژی کشاورزان از ماشین ها برای کشاورزی خود استفاده می کنند اما در سالیان نه چندان دور با حیواناتی مانند:«گاو» زمین های خود را شخم می زدند.یا در برخی مناطق حتی با دست خالی و با بیل اقدام به شخم زدن زمین خود می کردند.

با سپاس از همه ی شما گرامیان

کشاورزی در حال شخم زدن زمین خود

درود و گرامی باد پیشاپیش برای نوروز باستانی

در این نوشته تصمیم بر این دارم تا چهارشنبه سوری را در ولآغوز برای شما عزیزان توصیف کنم و کارهایی را که در این روز و شب قبل از آن انجام می دهند برای شما باز گو کنم.

در شروع باید بگویم که این روز در ولآغوز«چهارشنبه سوری»است نه «چهارشنبه سوزی»

شب قبل از روز چهارشنبه سوری افراد روستا سعی بر این دارند تا در یک قسمت از محل که یک فضای باز مانند زمین فوتبال روستا به شمار می رود دور هم جمع شوند و با برپایی آتش و پریدن از روی آن و گفتن این جمله «زردی من از تو سرخی تو از من» شب چهارشنبه سوری خود را به پایان می رسانند و هیچ خبری از این کارها که مواد منفجره و ... باشد نیست.

اما روز چهارشنبه سوری که باز هم مراسم خاص خود را دارد،چون در این روز اهالی یک رسم دیرینه ای دارند که در تمامی مازندران مرسوم است و آن،این است که در این روز به پختن یک نوع آش که در آن از یک نوع سبزی صحرایی به نام «گزنه» استفاده می شود می پردازند.

خلاصه در این روز اهالی هیچ صدمه ای به خود و خانواده خود نمی زنند و حتی در پرپایی آتش هم زیاده روی نمی کنند و در این روز به پیشواز نوروز می روند.

سپاس از نگاهتان

نظر یادتون نره

با درود به شما

با پایان فصل پاییز و آغاز فصل سرد زمستان، فصلی نو در زندگی اهالی ولآغوز یا بهتر است بگویم در زندگی مازنی ها آغاز میشود،به طوری که با پایان پاییز زیبا همه در تکاپویند تا تخم های شالی های خود را که در پایان بهار سال آینده آن را نشا خواهند کرد بکارند و با نگهداری از آنها ،تخمها را برای نشا شدن در زمین های شالیزاری آماده سازند.

در ولآغوز اهالی از روزهای پایان پاییز این کار را آغاز می کنند و تخمهای شالی ها را در یک تکه زمین میکارند،این کار نیاز به پیش بینی بسیار سختی دارد که چه مقدار تخم برای زمینی که سال آینده شالی در آن نشا می شود نیاز است ،و این درایت رت تمامی کشاورزهای سخت کوش مازنی دارند.

برخی تخمها را در تکه ای از همان زمینی که قرار است در آن نشا شوند میکارند و برخی دیگر تکه زمینی در کنار خانه خود آماده میسازند و در آن تخمها را میکارند.

به این تکه زمینی که در آن تخمها کاشته می شونددر زبان ما «تیمجار» یا «Timejar» می گویند.

در پایان یک خسته نباشید به زبان مازنی به اندازه بسیار کمی خستگی این زحمت کشان را می کاهد:

«ته خسته تنه بلاره»                 «Te Khaste Tane Belare»

با درود به شما بزرگوارن

مازندران استانی سر سبز و پر از روزی های فراوان است که شاهکار آفریدگاری یکتا را نشانگر است.در این سرزمین انواع گیاهان قابل کشت است وبرخی از گیاهان نیز خودرو است که معروف به گیاهان صحرایی اند.از امروز تصمیم گرفتم در مطالب جداگانه ای انواع استفاده از این گیاهان در پزشکی سنتی در ولآغوز را برای شما عزیزان بیان کنم.

برای شروع از گیاه(گل گاو زبان)نام میبرم.

از این گیاه دو نوع وجود دارد که در مازندران و ولآغوز از نوع ایرانی آن به اندازه ی بسیار زیادی یافت می شود و در ولآغوز هر ساله از اواسط بهار این گیاه به صورت خود رو در کوهپایه ها می روید و مردم از همان آغازین روزهای رویش این گیاه به دشت ها می روند و از این گیاه مفید ودارویی میچینند.

در ادامه مطلب در مورد خواص این گیاه نوشته قرار دادم.

نوع ایرنی

نوع خارجی

چیدن گل گاو زبان در ولآغوز

به نام خدا

درود،درود، درود

بعد توضیحاتی که در مورد روستای ولآغوز دادم،قصد دارم تا در باره ی مردم روستا و کارها و نوع درآمد شان و سنت ها و رسم و رسومشان توضیحات مختصری داشته باشم.

کارعمده مردم کشاورزی است ودرآمدشان از راه کشاورزی به دست می آید و برخی ها در کار دامداری نیز مشغولند.

کشاورزی مردم روستا تقریباگسترده است و در طی یک سال محصولات زیادی را می کارند،که قسمت عمده آن مربوط می شود به کاشت گندم و برنج ،البته هر کدام این محصول ها در سال فقط یک بار کشت می شوند.محصولاتی دیگری که در زمین های کشاورزی کشت می شوند عبارتند از:

1-جو   (در برخی از مواقع برای یکنواخت نبودن کشت در یک زمین به جای گندم از جو استفاده می کنند تا زمین قدرت خود را از دست ندهد)

2-توتون

3-خیار

4-گوجه

5-کدو

والبته میوه هایی از قبیل ؛سیب ، هلو ، انار ، آلبالو ، گیلاس و...در برخی از باغ های بعضی از اهالی کشت می شود.

لازم به گفتن این مطلب است که بعضی از اهالی، زمین هایی که در طی سالیان در آنها گندم وجو وقبیل اینها کشت میشدرا به نهالستان تبدیل کرده اند،که دو تن از این اهالی برادران بابایی هستند که زمینی که پدرشان به آنها داده است را تبدیل به یک نهالستان درخت«سنوبر»کرده اند و خدا را شکر تلاش به وقفه آنان به بار نشسته است.

این بود اطلاعاتی مختصر از کشاورزی اهالی روستا.

در مطلب بعدی تلاش می کنم تا در مورد سنت ها و رسم ورسوم مردم روستای خودم چیزهایی در اختیار شما بگذارم.

در پایان سخنی زیبا از پادشاه جهانیان کوروش بزرگ:

«اگر می خواهید دشمنان خود را تنبیه کنید ،به دوستانتان نیکی و محبت بورزید.»

به نام خدا 

درود بر شما

در نوشته قبلی گفته بودم که درباره ی نام روستای خودم توضیح می دهم و حالا در اینجا می خواهم این کار را انجام دهم.

نام روستای ما از دو قسمت «وَل» و «آغوز» تشکیل شده است،که در زبان مازنی یا همان تبری باستان به معنای «کج» و «گردو» است.تعجب نکنید،این نام در طول قرن ها با تغییر حرکت کلمه «وِل» به معنای «آزاد و رها» به وجود آمد.بدین صورت که...

به نام خدا

تصمیم گرفتم قبل از همه چیز یه توضیح مختصر در مورد ولآغوز بدم تا از این روستای سرسبز بیشتر بدونین.

ولآغوز یه روستای پنجاه-شصت خانوارست که تو هفتاد کیلو متری جنوب شهرستان ساری توجاده ی ساری-سمنان واقع شده.روستای سرسبزو خوبیه عین همه ی روستاهای مازندران،ازتون درخواست میکنم اگر راهتون خورد یه سر بزنین چیزیو از دست نمیدین.خلاصه آخرش این که این روستای ما جای باحالیه.

درباره ی اسم این روستا هم بعدا توضیح میدم فعلا همینقدر بسته.

به پایان آمد این دفتر                                حکایت همچنان باقی است

به نام خدا اول سلام من تازه کارم و تازه یه وبلاگ درست کردم تا با اون بتونم هم خدمو و هم روستای ولآغوز رو که روستای پدریمه به کاربران اینترنتی معرفی کنم.خدا کنه بتونم این کارو به درستیه انجام بدم . به امید خدا مطالب وبلاگ روز به روز بیشتر میشه تازه اول راهه تا گرم بشم طول میکشه. برا ی اولین بار کافیه و مطلبو با یه بیت شهر از یه شاعر که اسمشو نمیدونم تموم ممیکنم.

پاسبان حرم دل شده ام شب همه شب                           تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم