این هم یک شعر خوب برای عزیزانی که اهل شعر هستند؛

روز مرگم، هر که شیون کند از دور و برم دور کنید
همه را مســــت و خراب از مــــی انــــگور کنیـــــد

... مزد غـسـال مرا سیــــر شــــرابــــــش بدهید
مست مست از همه جا حـــال خرابش بدهید

بر مزارم مــگــذاریــد بـیـــاید واعــــــظ
پـیــر میخانه بخواند غــزلــی از حــــافـــظ

جای تلقــیـن به بالای سرم دف بـــزنیـــد
شاهدی رقص کند جمله شما کـــف بزنید

روز مرگــم وسط سینه من چـــاک زنیـد
اندرون دل مــن یک قـلمه تـاک زنـیـــــــد

روی قــبـــرم بنویـسیــد وفــــادار برفـــت
آن جگر سوخته خسته از این دار برفــــت

وحشی بافقی

 روحش شاد و یادش گرامی

با درود

در این نوشته تصمیم گرفتم یک مقدار از ولآغوز دور شوم و نوشته هایی دیگر که درباره ی ولآغوز نیست را برای شما عزیزان قرار بدهم.البته زین پس از این نوشته ها در این وبلاگ بیشتر خواهید خواند.

چند روز پیش در یک کتابی که نامش را نمی گویم نوشته ای را خواندم که عقل از سرم پرید و البته به ایرانی بودن خودم افتخار کردم،و آن نوشته چیزی نبود جز اینکه در ادامه مطلب قرار دارد...

فراوهر    Faravahar